Ιδρυτική συνδιάσκεψη Ελιάς-Δημοκρατικής Παράταξης-(ΣΕΦ 8 /3/14)
Ομιλία Ν.Τσολακίδη
Η Ελιά αποτελεί σήμερα την πρώτη ουσιαστική προσπάθεια για την συνένωση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, για την ανασύνταξη του χώρου της λογικής και των επιχειρημάτων.
Είναι η φωνή του ρεαλισμού απέναντι στο λαϊκισμό και την ακατάσχετη υποσχεσιολογία του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, στην πολιτική ατολμία της ΝΔ και στην επικινδυνότητα των άκρων του φασισμού. Φιλοδοξεί να αποτελέσει το ανάχωμα της υπευθυνότητας, απέναντι στην ανευθυνότητα, την ανεπάρκεια και την πατριδοκαπηλία.
Είναιη ώρα να μιλήσουμε ξανά με τους συνανθρώπους μας που η παρατεταμένη κρίση και ύφεση, τους έχει φέρει σε απόγνωση και δεν μας ακούνε πια και εύκολα παραδίδονται στις παλαιωμένες αφηγήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στο βωμό της εξουσίας, τάζει δεξιά και αριστερά,‘’όλα τα κιλά όλα τα λεφτά’’.
Ένας μόνο δρόμος υπάρχει για αυτό, η σκληρή δουλεία και η αλήθεια, αν θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι για τον τόπο μας πρέπει τώρα να μιλήσουμε για το ειδικό που απασχολεί τους πολίτες και όχι να αναλωθούμε σε γενικότητες και ξύλινα λόγια.
Η δική μου γενιά γεννήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την Γ' Ελληνική Δημοκρατία, μεγάλωσε μέσα σε μια επίπλαστη ευμάρεια που στηρίχθηκε σε στρεβλώσεις και νοοτροπίες που ευθύνονται για το σημερινό κατάντημα. Τότε οι λίγες φωνές που προσπαθούσαν να καταδείξουν το πρόβλημα αυτής της πορείας, περιθωριοποιούνταν πολύ εύκολα και θεωρούνταν γραφικές. Έτσι περάσαμε από τις ατελείωτες ουρές έξω από τα κέντρα διασκεδάσεως τα Σαββατοκύριακα, στα καθημερινά ποτάμια των πεινασμένων στα συσσίτια.
Χάθηκε ένας ολόκληρος κόσμος ευδαιμονίας απότη μια στιγμή στην άλλη και η έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ήταν ταυτισμένη με τις λέξεις: κονδύλια, πακέτα και πόροι, έγινε σήμερα στη συνείδηση του Έλληνα συνώνυμο της πηγής όλων των δεινών του. Δικό μας χρέος, είναι μακριά από μεγαλεπήβολα οράματα και λόγια κενού περιεχομένου, να κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά μόνο ειλικρίνεια, αυτή που στέρησαν από εμάς.
Αφού καταφέραμε και μείναμε όρθιοι,πληρώνοντας βαρύ τίμημα για τη σωτηρία της χώρας, η οποία έφτασε στο χείλος της καταστροφής, πρέπει να απαντήσουμε στον ευρωσκεπτικισμό που φουντώνει όχι μόνο εδώ, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι οι εμπνευστές και δημιουργοί (Jean Monnet, Robert Schuman, Paul Henri Spaak και Alcide De Gasperi), της πρώτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα το 1951, οραματίστηκαν μια Ευρώπη των λαών που θα απαντά στα προβλήματα και τις προσδοκίες των πολιτών, μια ένωση που σήμερα κινδυνεύει να καταστεί μια κοινωνία των εθνών που στηρίζεται σε οικονομικές συμμαχίες κρατών και δεν προάγει την ιδέα της ενοποιημένης συμπολιτείας.
Πως λοιπόν θα ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στους επικριτές του οικοδομήματος, σε εκείνους που αρέσκονται στην ανέξοδη κριτική, στην εύκολη ισοπέδωση;
Εδώ στη χώρα μας όπου ο υποψήφιος πρόεδρος των ευρωσκεπτικιστών είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μόνο με τόλμη, επιχειρήματα και χρήσιμες προτάσεις, εφικτές και εφαρμόσιμες και όχι με αοριστίες.
Όταν εμπιστευτούμε την ελληνική επιχειρηματικότητα στην πράξη και σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους και την ελληνική επιχείρηση, ως εν δυνάμει φοροφυγάδες και πάψουμε να θέτουμε συνέχεια εμπόδια στη δραστηριότητα τους με αντιαναπτυξιακά μετρά.
Καταρτίζοντας ένα δίκαιο, απλό και κατανοητό φορολογικό σύστημα και όχι έναν δυσνόητο φορομπηχτικό δαίδαλο που έχει φέρει την ελληνική αγορά σε ασφυξία.
Θέτοντας τους όρους και τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού.
Όταν άρουμε τα περιττά προαπαιτούμενα που θέτουν φραγμό στην πρόσβαση τους για την άντληση κεφαλαίων από συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα. Προαπαιτούμενα όπως φορολογική, ασφαλιστική ενημερότητα και εγγυήσεις, που δεν διαθέτουν πλέον. Όταν τους δώσουμε ανάσα για να δημιουργήσουν.
Πως θα τονώσουμε την εξωστρέφεια, όταν οι δικές μας επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της πίστωσης και της εγγυοδοσίας, κάτι που δεν έχουν οι ανταγωνιστές τους από τα κράτη μέλη που δεν χτυπήθηκαν από την κρίση, πως θα αναπτυχθεί ο εξαγωγικός κλάδος αν δεν υποστηριχθεί επί της ουσίας;
Σίγουρα όχι με το να δημιουργούμε οργανισμούς εξωστρέφειας για να διαχειριστούν την εσωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι αυτός ο δρόμος. Είναι ανάγκη να αξιοποιήσουμε υπάρχων ανθρώπινο δυναμικό που είναι αξιόλογο, - δεν είναι όλο το δημόσιο για πέταμα- ας ξεφύγουμε από αυτή την ισοπεδωτική λογική, να συνθέσουμε ευέλικτες ομάδες εργασίας, που σε συνεργασία με τις πρεσβευτικές αρχές θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα και τις εξαγωγές, απαιτώντας ισότιμους όρους για τις ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Ένας ολόκληρος κλάδος που είναι η ναυαρχίδα αυτού του τομέα, όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες και οι υδατοκαλλιέργειες, δοκιμάζεται σκληρά μέσα σε ένα περιβάλλον ουσιαστικά αθέμιτου συναγωνισμού.
Πως θα απαντήσουμε στην αγωνία των συνανθρώπων μας που αισθάνονται ότι η πολιτικές της Ένωσης είναι αυτές που επιβάλλονται στην χώρα μας και τους οδηγούν στον αφανισμό και τη χρεοκοπία;
Που στη συνείδηση τους, η έννοια της Ευρώπης έχει αντικατασταθεί με τον όρο ‘’γραφειοκρατία των Βρυξελλών’’ και οι θεσμοί και τα όργανα εκπροσώπησης της, φαντάζουν μακρινά και ξένα;
Μόνο με προτάσεις και όχι με ψεύτικα λόγια.
Τα εναπομείναντα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης σε Σέρρες , Πλατύ και Ορεστιάδα δεν θα διασωθούν με το να υπόσχεται ο κ. Τσίπρας με ευκολία ότι θα διασφαλίσει όλες τις θέσεις εργασίας.
Κάποιος επιτέλους πρέπει να μιλήσει για την ανάγκη εκπόνησης ενός προγράμματος για την επόμενη μέρα, να πει ανοιχτά ότι η διασυνδεδεμένη επιδότηση για τα επόμενα τρία χρόνια στο προϊόν της ζάχαρης, που έχει δυστυχώς καταστεί μη ανταγωνιστικό, θα χρησιμοποιηθεί για την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας για την στροφή της σε πιο ανταγωνιστικά υποπροϊόντα και αν κρίνεται αναγκαίο στην δημιουργία γραμμής παραγωγής για ενεργειακά φυτά, εφόσον είναι κερδοφόρα δραστηριότητα, διαφυλάττει θέσεις εργασίας και δίνει διέξοδο στην παραγωγή.
Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή η αγορά θα καταστήσει και πάλι τη ζάχαρη και τα παράγωγά της, περισσότερο ανταγωνιστικά προϊόντα από ότι σήμερα είναι.
Δεν μπορεί να εκκινήσει ξανά η ελληνική οικονομία, δίχως εμείς να θεσπίσουμε βήματα για αυτή, καταργώντας τη γραφειοκρατία και έναν αναπτυξιακό νόμο που με τις ερμηνευτικές διατάξεις και τις εγκυκλίους του υπερβαίνει τις 500 σελίδες, αποθαρρύνοντας κάθε επενδυτή, σε συνδυασμό με ένα ασταθές περιβάλλον και τις στρόφιγγες χρηματοδότησης των τραπεζών κλειστές.
Μπορούμενα φτιάξουμε ένα εργαλείο που θα περιγράφει τα απλά και κατανοητά στάδια ενός επιχειρησιακού σχεδιασμού, φιλικό σε κάθε χρήστη, δεν μας κοστίζει, αντίθετα οι πολλαπλές διατυπώσεις μας στοιχίζουν σε ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης.
Οι κοινοτικοί πόροι πρέπει να αποτελούν μέσο στοχευμένων πολιτικών για τη συγκράτηση της ανεργίας μέχρις ότου έχουμε με την τόνωση της αγοράς αποσυμφόρηση του δείκτη και όχι πυροσβεστικό μέσο μιας πελατειακής νοοτροπίας.
Η επόμενη προγραμματική περίοδος 2014-2020 πρέπει να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για το πώς εννοούμε την ανάπτυξη, ας πάψουμε να σπαταλούμε δισεκατομμύρια κάθε φορά, φτιάχνοντας συνεχώς γεφύρια και οδικούς άξονες, -είναι απαραίτητοι ναι- δεν είναι όμως η πανάκια για την ανάκαμψη, ας εξειδικεύσουμε στα έργα εκείνα που θα δημιουργήσουν στους συνανθρώπους μας τις συνθήκες, μέσα σε καθεστώς απόλυτης διαφάνειας, απλό και κατανοητό και με ισότιμους όρους να δημιουργήσουν, αξιοποιώντας τα κοινοτικά κονδύλια και όχι απλά απορροφώντας τα.
ΗΕλληνική αγροτική παραγωγή, ο πρωτογενής μας τομέας, που όλοι ομονοούν ότι είναι η ελπίδα της χώρας μας για την επόμενη μέρα δεν μπορεί να απογειωθεί αν δεν λύσουμε τα προβλήματα και τις στρεβλώσεις που τον κρατούν καθηλωμένο. Ο Έλληνας αγρότης και κτηνοτρόφος που ζει στην περιφέρεια αυτής της Ευρώπης, έχει κάθε λόγο πλέον να αμφιβάλει για τις προθέσεις και της πολιτείας και του διευθυντηρίου των Βρυξελλών όπως στη συνείδηση του έχει παγιωθεί, γιατί δεν βρίσκει λύσεις στον καθημερινό του αγώνα.
Πρέπει τώρα να λύσουμε το ζήτημα της επιλεξιμότηταςτων δημοσίων βοσκοτόπων που του στερεί την ενιαία ενίσχυση και τη δυνατότητανα ανταπεξέλθει στις ανάγκες της αγροτικής εκμετάλλευσης, που απειλεί την ύπαρξη της ελληνικής αιγοπροβατοτροφίας στις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, να γίνει μεταφορά αποθεματικού από Δήμους που έχουν πλεόνασμα σε εκείνους πουδεν έχουν ώστε να μπορέσουν όλοι να θεμελιώσουν δικαιώματα στις ζωικές μονάδες τους.
Εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα σε κάποιες περιοχές για κάτιτέτοιο, θα έπρεπε ήδη να είχαμε ζητήσει την εφαρμογή του καθεστώτος των ειδικώνκαι όχι εκστατικών δικαιωμάτων για έναν χρόνο, προκειμένου να μην αποκλειστούνοι γεωργοί μας σε κάποιες περιοχές όχι μόνο από τις ενισχύσεις, αλλά και από τα προγράμματα όπως τηςβιολογικής κτηνοτροφίας με βάση την νέα Κοινή Γεωργική Πολιτική.
Να προχωρήσουμε άμεσα στη μείωση του ΦΠΑ στα αγροεφόδια, του σπόρους και τις ζωοτροφές μεσοσταθμικά στο 8%, ότι ισχύει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, να εφαρμοσθεί και να βελτιωθεί ο νόμος Σκανδαλίδη, διευθετώντας τα ζητήματα του χρεοκοπημένου συνεργατικού- συνεταιριστικού κινήματος μέσα από το οποίο διέρχεται όλη η αγροτική δραστηριότητα, να προχωρήσουμε άμεσα στη συγχώνευση των αγροτικών συνεταιρισμών, ένας σε κάθε νομό με ενσωματωμένες όλες τις ομάδες καλλιεργητών με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και να επιταχύνουμε τη διαδικασία εξυγίανσης.
Nα μειώσουμε περεταίρω το κόστος παραγωγής και το ενεργειακό κόστος αξιοποιώντας κυρίως στη βόρεια Ελλάδα τα επιφανειακά γεωθερμικά πεδία χαμηλής εθαλπίας και αλλάζοντας τον τρόπο διαχείρισης των υδατικών πόρων στην άρδευση με τη δημιουργία σε πρώτη φάση ενός ισχυρού ΤΟΕΒ ανά νομό και σε επόμενο στάδιο ανά λεκάνη απορροής.
Η εξισωτική αποζημίωση είναι ανάγκη να έχει σταθερούς κύκλους καταβολής, με σεβασμό στις ανάγκες των παραγωγών μας μέσα στην καλλιεργητική περίοδο.
Να εφαρμοστεί η αυτοαδειοδότηση τόσο για τα ποιμνιοστάσια όσο και για της εγκαταστάσεις σταβλισμένης ζωικής παραγωγής.
Είναι ανάγκη η αναμόρφωση του πλαισίου ενός νέου επενδυτικού νόμου που να αφορά την μεταποίηση στον πρωτογενή τομέα.Κατάργηση των πιστωτικών τιμολογίων στις αγοραπωλησίες αγροτικών προϊόντων που θα θέσει φραγμούς στην υπέρμετρη κερδοσκοπία των μεσαζόντων.
Να προχωρήσουμε αξιοποιώντας κοινοτικούς πόρους στη δημιουργία ηλεκτρονικών δημοπρατηρίων αγροτικών προϊόντων σε όλη την Ελλάδα και στο ηλεκτρονικό χρηματιστήριο των προϊόντων της πρωτογενούς παραγωγής χτυπώντας έτσι τους περιττούς διαμεσολαβητές που απομυζούν το εισόδημα του έλληνα παραγωγού. Όταν τα ολοκληρώσουμε όλα αυτά και πολλά άλλα που είναι προαπαιτούμενα για τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα της γεωργίας τότε θα έχουμε στηρίξει τον παραγωγό και θα έχει και αυτός όπλα να γίνει πιο ανταγωνιστικός.
Στον τομέα της πληροφόρησης και της σύγχρονης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης πόσο κοντά και ταυτόχρονα πόσο μακριά είμαστε από τον πυρήνα της Ευρώπης;
Όταν στην ψηφιακή σύγκλιση είμαστε τρίτοι απότο τέλος σε υποδομές και υπηρεσίες, όταν ο πρωθυπουργός μας εξαγγέλλει wifi για όλους παρουσιάζοντας ως καινοτομία κάτι που για τους περισσότερους λαούς της γηραιάς ηπείρου αποτελεί κοινοτυπία εδώ και χρόνια; Δεκαετίες τώρα δαπανήθηκανδισεκατομμύρια και η χώρα δεν έχει ακόμη καταφέρει να έχει ένα σύγχρονοολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα προσβάσιμο σε όλους που θα καλύπτει τις ανάγκες κάθε κοινωνικής ομάδας.
Φίλες και φίλοι
Είναι στο δικό μας χέρι να μας εμπιστευτούν οι πολίτες και αυτό θα γίνει όταν καταδείξουμε στα μάτια τους τη γύμνια των πολιτικών μας αντιπάλων σε επιχειρήματα και προτάσεις.
Το εγχείρημα της ΕΛΙΑΣ πρέπει να πετύχει και να διευρυνθεί, αλλιώς κινδυνεύουμε να μας παρασύρουν τα ποτάμια, τα ποτάμια της οργής, της ανεργίας και της αγανάκτησης από τη μια και τα ποτάμια του life style από την άλλη. Κινδυνεύει να παρασυρθεί η πατρίδα από την ανευθυνότητα και να βιώσει ίσως μια χειρότερη κρίση από αυτή που σήμερα ζει. Όμως πιστέψτε με, τα προβλήματα των συνανθρώπων μας, μικρά και μεγάλα, είναι εξίσου σοβαρά και απαιτούν αλήθειες και υπευθυνότητα, δεν χωράνε σ’ ένα εκδρομικό σακίδιο.
Σας ευχαριστώ.
